Εχτές έφτασε (και πέρασε) η μεγάλη μέρα. Μεταφύτευσα τα καρότα μου! Τελικά δε μπορώ να πω ότι η μεταφύτευση του καρότου είναι η πιο ορθόδοξη διαδικασία. Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα απ' την αρχή: Πρώτα πρώτα ετοίμασα το παρτέρι που θα φιλοξενήσει τα καρότα μου. Αναλυτικά η κατασκευή, τα υλικά, το κόστος κλπ εδώ.
Μετά σημάδεψα ανά 6 εκατοστά σε όλες τις πλευρές του παρτεριου και έκανα τρύπες στο χώμα με ένα χοντρούτσικο ξύλο (πάχος όσο ένα ανθρώπινο δάκτυλο).
Μετά άδειασα τη γλάστρα με τα φυντανάκια και τα ξεχώρισα ώστε να φυτέψω ένα σε κάθε τρύπα. Αυτό που συνεδητοποίησα όμως είναι ότι το καρότο είχε αναπτύξει ένα τεράστιο ριζικό σύστημα μήκους περίπου 10 εκατοστών κάτω από το μέρος που θα γίνει το μελλοντικό καρότο. Σηλαδή η ρίζα του είχε ένα μέρος 1 εκ. μήκος και 2 χιλιοστά πάχος που είναι το μέλλον καροτάκι και από κάτω είχε μια κανονική ρίζα 7 - 10 εκατοστά μήκος. Αυτό βέβαια πιστεύω πως θα μπορούσα να το κόψω και να αναπτυχθεί πάλι αλλά όσο μπόρεσα το απέφυγα για να αποφύγω το στρες της μεταφύτευσης στα φυτά μου. Τελοσπάντων το να μπει η ρίζα στην τρύπα, να μπει χώμα, να σταθεί όρθιο το καρότο και να πατηθεί το χώμα δεν ήταν το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου. Πάντως τα καροτάκια μου σήμερα είναι μια χαρά και φαίνονται να έχουν πιάσει.
Επειδή έχω σπείρει σε κουπάκια καρότα για την επόμενη φουρνιά θα κοιτάξω να τα μεταφυτεύσω όσο πιο γρήγορα μπορώ και στη συνέχεια θα τα σπέρνω απευθείας στη θέση τους προκειμένου να δοκιμάσω ποιός τρόπος θα είναι ο καλύτερος.
Μετά σημάδεψα ανά 6 εκατοστά σε όλες τις πλευρές του παρτεριου και έκανα τρύπες στο χώμα με ένα χοντρούτσικο ξύλο (πάχος όσο ένα ανθρώπινο δάκτυλο).
Μετά άδειασα τη γλάστρα με τα φυντανάκια και τα ξεχώρισα ώστε να φυτέψω ένα σε κάθε τρύπα. Αυτό που συνεδητοποίησα όμως είναι ότι το καρότο είχε αναπτύξει ένα τεράστιο ριζικό σύστημα μήκους περίπου 10 εκατοστών κάτω από το μέρος που θα γίνει το μελλοντικό καρότο. Σηλαδή η ρίζα του είχε ένα μέρος 1 εκ. μήκος και 2 χιλιοστά πάχος που είναι το μέλλον καροτάκι και από κάτω είχε μια κανονική ρίζα 7 - 10 εκατοστά μήκος. Αυτό βέβαια πιστεύω πως θα μπορούσα να το κόψω και να αναπτυχθεί πάλι αλλά όσο μπόρεσα το απέφυγα για να αποφύγω το στρες της μεταφύτευσης στα φυτά μου. Τελοσπάντων το να μπει η ρίζα στην τρύπα, να μπει χώμα, να σταθεί όρθιο το καρότο και να πατηθεί το χώμα δεν ήταν το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου. Πάντως τα καροτάκια μου σήμερα είναι μια χαρά και φαίνονται να έχουν πιάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου